ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΑΠΕΡΓΊΑ...
Ευρώπη 2014. Διανύοντας τον έκτο χρόνο της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, οι ζωές μας έχουν σημαδευτεί από μια μόνιμη αβεβαιότητα , τη μείωση των μισθών, τον κατακερματισμό της εργασίας, τη φτωχοποίηση και την αποδόμηση των κοινωνικών δομών πρόνοιας. Η προπαγάνδα των κυβερνήσεων και των ΜΜΕ για το ξεπέρασμα της εποχής της λιτότητας, δεν μας έχει δώσει τίποτα άλλο από μια επιτάχυνση μέτρων με καταστρεπτικές επιπτώσεις: Απολύσεις, χαμηλόμισθη εργασία, εξαθλίωση, τη χρησιμοποίηση του χρέους ως εργαλείο ελέγχου, μείωση μισθών ιδιωτικοποίησεις κοινωνικών αγαθών και συστηματική επίθεση στο δικαίωμα της στέγασης.
Οι συνθήκες της ζωής μας είναι καθρέφτης: η οικονομική εξαθλίωση, η απώλεια δικαιωμάτων και κεκτημένων στον εργασιακό κόσμο ισοδυναμεί με τη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια όλο και λιγότερων. Παλιοί και νέοι καπιταλιστές μας έχουν εξαναγκάσει σε μία κατάσταση φτώχειας και εκμετάλλευσης, η οποία διέπει και κυριαρχεί ολόκληρη τη ζωή μας, κάνοντας απαγορευτική κάθε πιθανότητα μελλοντικού σχεδιασμού.
Είμαστε επισφαλείς εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, μισθωτοί σε ελαστική απασχόληση, γηγενείς και μετανάστες παγιδευμένοι σε μία κοινωνική ζούγκλα, που οδηγεί στην αποξένωση και αφαιρεί κάθε πιθανότητα αυτοοργάνωσης οδηγώντας τα σωματεία στην αχρήστευση και την απραξία.
Επιπροσθέτως, σε αυτές τις οικονομικές, κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες γινόμαστε μάρτυρες της συστηματικής αποδόμησης του περιβάλλοντος, τη μόλυνση και την ιδιωτικοποίησή του, μέσω μιας διαδικασίας που φαντάζει αναπόφευκτη, παρόλο που είναι παράλογη, αντιοικονομική και σαφώς επηρεασμένη από τη διαφθορά.
Κι όμως, τα χρόνια της κρίσης χαρακτηρίζονται επίσης από ποικιλία αγώνων, συγκρούσεων και προσπαθειών επανοικειοποίησης χώρου δικαιωμάτων και εισοδήματος. Αν και σημαντικοί οι αγώνες αυτοί, δεν είναι ωστόσο αρκετοί ούτε και νικηφόροι. Γεννιέται έτσι η ανάγκη για ένα διευρυμένο, κοινωνικό συνασπισμό.
Η ιδέα του απεργιακού καλέσματος δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας σειράς συνελεύσεων που πραγματοποιήθηκαν τους τελευταίους μήνες στη Ρώμη. Πρόθεσή μας είναι να προωθήσουμε έναν ανοιχτό φορέα με σκοπό να οργανωθεί ένας συλλογικός αγώνας ενάντια στις σκληρές επιθέσεις που δέχονται τα εργασιακά δικαιώματα. Οι επιθέσεις αυτές λαμβάνουν χώρα στην ιταλία π.χ. μέσω της μεταρρύθμισης της αγοράς εργασίας από την κυβέρνηση Renzi, γνωστή κι ως “Jobs Act”...
Η γενικευμένη κατάσταση της επισφάλειας και της εκμετάλλευσης παίρνει συχνά τη μορφή φυλετικών και σεξιστικών διακρίσεων. Οι οικονομικοί μετανάστες πέφτουν θύματα εκβιασμού, προκειμένου να τους παραχωρηθεί άδεια παραμονής και εργασίας. Οι γυναίκες διατηρούν τεράστια μειονεκτήματα σε θέματα μισθών, κοινωνικής πρόνοιας και δικαιωμάτων.
Η αποδόμηση ενός ήδη απαρχαιωμένου και άνισου κοινωνικού συστήματος επηρεάζει ένα μεγάλο αριθμό υποκειμένων, ξεκινώντας την επίθεση στο δικαίωμα στέγασης και ζωής στην πόλη. Στην ιταλία ακολουθώντας ευρωπαΐκές επιταγές, εγκρίθηκε ένα νέο σχέδιο στέγασης από τον υπουργό Lapi, το οποίο ορίζει το τέλος της κρατικής παρέμβασης μπροστά στο πρόβλημα της στέγης και επηρεάζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων σε ολοκληρη την Ιταλία. Ένα μέτρο που ταιρίαζει απόλυτα στην ανάγκη κερδοσκοπίας υπέρ των κατασκευαστικών εταιριών και την αύξηση των ενοικίων,που οδηγεί στην άμεση αύξηση των εξώσεων με πρόφαση είτε το τέλος του διαστήματος ενοικίασης, είτε την καθυστέρηση στις δόσεις των στεγαστικών δανείων. Ιδίως το άρθρο 5 του νομοσχεδίου αυτού απαγορεύει μάλιστα στους καταληψίες στέγης τη δυνατότητα να δηλωθούν υπό τη στέγη αυτή, εμποδίζοντας με τη μέθοδο αυτή την άσκηση βασικών πολιτικών δικαιωμάτων ενός δημότη/πολίτη.
Ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δραματικά άδικη διανομή του κοινωνικού πλούτου, πώς θα μπορούσαμε οργανώσουμε μια νέα μορφή απεργίας που θα είναι σε θέση να σταματήσει ρεαλιστικά την παραγωγή και διανομή των αγαθών; Τι θα συνέβαινε εάν την ίδια στιγμή επισφαλείς, μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι εργάτες σταματούσαν να παράγουν; Τι θα γινόταν εάν σχολεία και πανεπιστήμια παρέμεναν κλειστά;
Γι' αυτούς τους λόγους πιστεύουμε ότι είναι ώρα για την “κοινωνική απεργία”.
Μια απεργία που δεν πρέπει να την αντιληφθούμε ως ένα μεμονωμένο και συμβολικό γεγονός, αλλά ως το αποτέλεσμα μιας κοινωνικής διεργασίας για έναν πολύμορφο αγώνα.
Μια γενική απεργία των σωματείων βάσης , που περιλαμβάνει τους μισθωτούς που χάνουν συνεχώς τα κεκτημένα τους και ζούν σε διαρκή ανασφάλεια υπό τον φόβο των απολύσεων και μεταθέσεων. Για να απλοποιήσουμε τον σχεδιασμό και για την επιτυχία της “κοινωνικής απεργίας”, δουλεύουμε με όλα τα σωματεία βάσης μαζί, ώστε συλλογικά να καλέσουμε σε απεργία.
Μια απεργία των επισφαλώς εργαζόμενων,για όλους εκείνους που δεν μπορούν να απεργήσουν εκβιαζόμενοι από την ανανέωση της εργασιακής σύμβασής τους και τη μαύρη εργασία.
Μια απεργία των μητροπόλεων και της πολυπολιτισμικότητας, για όλους εκείνους, οι οποίοι αγωνίζονται για το “δικαίωμα στην πόλη”, για την κοινωνική πρόνοια καθώς και για την κοινωνική , πολιτισμική και στεγαστική επανοικειοποίηση.
Μια διαδικτυακή απεργία ενάντια στην επισφάλεια με όπλο την πληροφορική. Ένας απο τους τομεις στον οποίο έχει συμβεί η μαζική και άγρια ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, είναι αυτός της ψηφιακής εργασίας.Το facebook και το μοντέλο της google αποτελούν όργανο χειραγώγησης και εκμετάλλευσης των ζωών μας και των κοινωνικών διεργασιών. Είναι όμως και ένας κρίσιμος οικονομικός τομέας με υψηλά επίπεδα επισφάλειας, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν συχνά χωρίς την ύπαρξη σωματείων και όπου επιβάλεται διαρκώς μια σκληρή εξατομίκευση των εργασιακών συνθηκών.Ας σκεφτούμε για παράδειγμα το μισό εκατομμύριο «ψηφιακών προλετάριων» πλήρους ή μερικής απασχόλησης ως web editors, web designers, audio- video editors, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις ψηφιακές εκδόσεις.
Θέλουμε να χτίσουμε μια πολιτική απεργία ενάντια στην πολιτική λιτότητας.
Θέλουμε να χτίσουμε μια κοινωνική απεργία με διεθνιστική σκοπιά,με σκοπό να ενεργοποιήσουμε ένα κύμα πανευρωπαικής κινητοποίησης κατά την διάρκεια του ιταλικού εξαμήνου προεδρίας της ευρωπαικής ένωσης. Για ένα εξάμηνο αγώνων χρειάζεται να πραγματευτούμε μια συλλογική πανευρωπαική αντζέντα σύγκρουσης, ξεκινώντας απο την εβδομάδα κινητοποιήσεων στα μέσα Οκτώβρη που καλείται απο το κίνημα των καταλήψεων και την κινητοποίηση της 14ης Νοέμβρη καλεσμένη από την Val di Susa τον Ιούλιο. Είμαστε εκατομμύρια ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη που νιώθουμε την ανάγκη για κοινό αγώνα ενάντια στη λιτότητα. Για καλύτερους μισθούς και κοινωνική πρόνοια, για τη δημιουργία καινούργιων ριζοσπαστικών μορφών συλλογικής οργάνωσης των εργατών.
Πιστεύουμε στη δημιουργία ενός νέου μεγάλου κοινωνικού συνασπισμού, που αντιτάσσεται στην τάση κατακερματισμού της εργασίας, στην ανεργία,στην χαμηλόμισθη εργασία επιβαλόμενη απο τις πολιτικές της ΕΚΤ και της τρόικας. Μια δυνατή και ανασυνταγμένη πλατφόρμα αγώνων. Για να σκεφτούμε και να διαμορφώσουμε μαζι το έδαφος ώστε να συμβεί αυτό, θα συναντηθούμε στη Ρώμη 12-13-14 Σεπτεμβρίου.
Μεθοδολογία
Το απεργιακό κάλεσμα είναι μια ευκαιρία συνάντησης και συνδιαλλαγής ομάδων,δικτύων και ατόμων που είναι ενεργά στο ευρωπαικό μέτωπο αγώνα ενάντια στη λιτότητα. Θα είναι ένα ανοιχτό και κοινωνικό γεγονός,στο οποίο θα είναι πιθανή η ανταλλαγή ιδεών και προτάσεων σε οτι αφορά τις πρακτικές και το περιεχόμενο της κοινωνικής απεργίας. Η πρόταση μας δεν αφορά μόνο τη συμμετοχή κατά τη διάρκεια της συνάντησης, αλλά και τη συνεισφορά στην κατασκευή και τη δικτύωση της, για να την κάνουμε όσο πιο ανοιχτή και οριζόντια μπορούμε. Για να συνεισφέρουμε θα ήταν καλό να ακολουθήσουμε μερικά απλά μέτρα.Πώς
Αρχικά είναι δυνατή η συμμετοχή στον σχεδιασμό των εργαστηρίων μέσω της πρότασης νέων,βοηθώντας στην ανάπτυξη αυτών που ήδη έχουν προταθεί από τις συλλογικότητες της Ρώμης. Εμείς σκεφτήκαμε μια διάρθρωση βασισμένη σε 3 θεματικους άξονες: πεδία αγώνα, πρακτικές και μορφές κοινωνικής απεργίας, λέξεις κλειδιά για μια κοινή πλατφόρμα. Εμείς προτίναμε απλώς μερικά πιθανά εργαστήρια, πολλά σημαντικά πεδία απουσιάζουν ακόμα από το πρόγραμμα, ελπίζουμε ότι άλλες ομάδες και δίκτυα θα συμμετάσχουν στην προετοιμασία δημιουργώντας ένα συνοθήλευμα προοπτικών και αγώνων.Η μόνη προΰπόθεση για πρόταση εργαστηρίων είναι η συσχέτιση με τα γενικά θέματα της συνάντησης. Για συνεισφορά με προτάσεις, ιδέες, σχόλια, στείλτε απλά e-mail στη διεύθυνση: strikemeeting@inventati.org.
Τα τελικά εργαστήρια θα γνωστοποιηθούν και θα οργανωθούν κατά τη διάρκεια του τριημέρου από τουλάχιστον τρείς διαφορετικές ομάδες. Στόχοι,δομή και συντονιστές θα καθοριστούν επίσης το συντομότερο δυνατόν.
Πρόγραμμα τριημέρου
12η Σεπτεμβρίου (Παρασκευή μεσημέρι) Πανεπιστήμιο La Sapienza
Καλωσόρισμα, έναρξη και παρουσίαση της συνάντησης. Με την συμβολή συλλογικοτήτων από τη Γερμανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ελλάδα.
13η Σεπτεμβρίου (Σάββατο) Officine Zero e Strike S.P.A.
Svolgimento dei workshop distribuiti in tre fasce orarie:Πρωι - “Περιοχές αγώνα”
Εκπαίδευση,έρευνα,διδασκαλίαΕταιρίες σε κρίση: απολύσεις και μείωσεις μισθών
Εγγυήσεις για το μέλλον μας: Αυτοαπασχολούμενοι, ανεργία για τους νέους και επισφάλεια
Εργάτες στον τομέα της πληροφορικής και των τεχνολογιών της εποικοινωνίας
Αυτοαπασχολούμενοι και ελέυθεροι επαγγελματίες
Εργάτες στον τομέα της ψυχαγωγίας και της επικοινωνίας
Οικονομικοί μετανάστες
Νωρίς το απόγευμα - “Λέξεις κλειδιά για μια κοινή πλατφόρμα”
Κατάργηση νόμου JobAct, Εγγυήμενο Ελάχιστο εισόδημα, Κοινωνική ασφάλισηΠανευρωπαικός κατώτατος μισθός
Πρόνοια, παροχές, Κοινα αγαθά
Γνώση
Αργά το απόγευμα - “Πρακτικές και μορφές κοινωνικής απεργίας”
Γενική απεργίαΔυαδικτιακή απεργία
Απεργία των επισφαλώς εργαζομένων
Μητροπολιτική απεργία και πολυπολιτισμική απεργία
14 Σεπτέμβρη (Κυριακή πρωί) L.O.A. Acrobax
Τελική συνέλευση: Κάλεσμα για την απεργία, διαμόρφωση της πλατφόρμας του αγώνα και διασύνδεση των πεδίων αγώνα.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Χάρτες Google:
-
Πανεπιστήμιο La Sapienza πλατεία Aldo Moro 5 (μετρό A/B Termini)
-
Officine Zero και Strike S.P.A. Οδός Umberto Partini 21 (μετρό B Tiburtina)
-
L.O.A. Acrobax Οδός della Vasca Navale 6 (μετρό B San Paolo)